Rodzaj bonusa odroczonego w czasie realizowanego zazwyczaj w akcjach przedsiębiorstwa i oferowanego menedżerom w ramach tzw. programów opcji menedżerskich. Sama idea wzbogacenia standardowego wynagrodzenia kluczowych dla firmy menedżerów o element warunkowy uzależniony od osiągnięcia określonych wskaźników ekonomicznych i, tym samym, motywacji do podnoszenia wartości spółki, wykrystalizowała się w krajach anglosaskich. W Polsce stale rośnie liczba spółek stosujących tego typu narzędzia. Opcje menedżerskie zdobyły szczególną popularność wśród spółek notowanych na GPW oraz przygotowujących się do debiutu giełdowego (IPO to pierwsza oferta publiczna, z angielskiego: Initial Public Offering).
Do wyceny programu opcyjnego na datę przyznania (grant date) i ujmowania wartości proporcjonalnie w kosztach w okresie nabywania przez uczestników uprawnień jest zobligowana każda spółka stosująca MSR / MSSF (m.in. spółki notowane na GPW, banki, polskie oddziały spółek zagranicznych, spółki w ramach grupy kapitałowej gdzie jednostka dominująca sprawozdaje zgodnie z regulacjami MSR). W ramach wspomnianej sprawozdawczości do programów motywacyjnych opartych o instrumenty kapitałowe odnosi się MSSF 2 „Płatność w formie akcji własnych” (Share-Based Payments). Więcej na ten temat w zakładce Poradnik/Programy opcji menedżerskich w artykule: „Symulacja Monte-Carlo w wycenie programów opcyjnych?”.
Uruchomienie programu najczęściej uzależnione jest od osiągnięcia przez spółkę określonych wskaźników finansowych. Z reguły jest to odpowiedni poziom zysku netto, zysku operacyjnego z uwzględnieniem amortyzacji (EBITDA), wskaźnika zysku na jedną akcję (EPS), rzadkiej określonego poziomu kursu akcji. Warunki są dopasowywane do specyfiki każdej firmy. Warto jednak już na etapie konstrukcji programu przeanalizować z doświadczonym doradcą wpływ budowy programu w tym aspekcie na końcowy koszt do ujęcia w księgach spółki. Natomiast w momencie wyceny końcowej wartości opcji menedżerskich zadanie, które stoi przed doradcą wyceniającym program, to zgodny ze standardem rachunkowości i poparty praktyką rynkową podział warunków na kategorie: rynkowy, nierynkowy, lojalnościowy. Ten podział ma kluczowy wpływ zarówno na samo podejście do wyceny jak i rekomendację w zakresie późniejszego księgowania wartości w okresie nabywania uprawnień. Więcej na ten temat w zakładce Poradnik/Programy opcji menedżerskich w artykule: „Kiedy wartość wycenionego programu opcyjnego obciąża wynik spółki, a kiedy nie?”
Program opcji menedżerskich to typ długoterminowych planów motywacyjnych (ang. Long-Term Incentive Plan). Jednym z warunków nabycia uprawnień jest pozostanie w statusie „zatrudniony” przynajmniej przez okres nabywania uprawnień. Okres nabywania uprawnień to też, zgodnie z zapisami standardu MSSF 2, okres, w którym spółka powinna rozpoznać w czasie cały koszt programu opcyjnego. Z kolei okres realizacji uprawnień ma znaczenie z punktu widzenia samej wyceny. Generalna zasada jest następująca: im dłuższy okres realizacji uprawnień tym ryzyko wzrostu kosztu programu bardziej prawdopodobne. Ten aspekt jest jednym z kilku bazowych założeń analizy wrażliwości modelu wyceny wartości programu, które dostarczamy Klientom jeszcze na etapie konstrukcji programu.