Metoda prognozowanych uprawnień jednostkowych

Metoda prognozowanych uprawnień jednostkowych

Metoda prognozowanych uprawnień jednostkowych zakłada kalkulację wartości zobowiązania indywidualnie dla każdego pracownika z uwzględnieniem danych dotyczących wieku, płci, podstawy wymiaru świadczenia, uprawnień do odejścia na wcześniejszą emeryturę (np. informację o stażu pracy w warunkach szczególnych), itp. Oprócz indywidualnych danych pracowniczych model wyceny aktuarialnej uwzględnia szereg założeń dotyczących zarówno warunków makroekonomicznych (wartość pieniądza w czasie), jak i przyszłości podmiotu gospodarczego(planowane wzrosty podstaw wymiarów świadczeń, rotacja pracowników, itp.).  Model wyceny uwzględnia też tzw. ryzyka współzawodniczące szacujące indywidualnie dla każdego pracownika ryzyko śmierci (na podstawie tzw. tablic śmiertelności publikowanych przez Główny Urząd Statystyczny), ryzyko trwałej utraty zdolności do świadczenia pracy.

Do dyskontowania wielkości zobowiązania do wartości bieżącej stosuje się tzw. dyskonto aktuarialne. Do pierwszej grupy założeń należy założenie dotyczące wartości pieniądza w czasie. Kwota rezerwy dotycząca przyszłych szacowanych zobowiązań jest na dzień weryfikacji salda zobowiązania dyskontowana i dzięki temu powinna odzwierciedlać ich wartość bieżącą. Wartość zobowiązania rośnie wraz z upływem czasu. Do dyskontowania stosuje się stopę dyskonta finansowego do wyceny rezerw ustaloną na podstawie występujących na dzień wyceny rynkowych stóp zwrotu z obligacji skarbowych z terminem wykupu zgodnym z szacunkowym terminem zapadalności zobowiązania.